«باید به این پرسش پاسخ دهیم که چرا فرهنگ ایرانی اسلامی تا این حد غریب و مهجور واقع شده که در ایران خودمان خریدار ندارد و اطفال ما زبان دوم و سوم که فرانسه و آلمانی باشد را فرا میگیرند، اما اندک اقبالی به فارسی و عربی نشان نمیدهند. با این روال شاید دور نباشد روزی که زبان فارسی سلیس را در تاجیکستان، بلندیهای پامیر، گوشهای از هند، اوستیا یا بدخشان پیدا کنیم.» به گزارش ایسنا، وب سایت جماران در یادداشتی به قلم سعید حجاریان نوشت: احمد فردید، به طعنه زبان انگلیسی را «زبان حمالهای هنگکنگ» مینامید و در عوض زبان آلمانی را بهعنوان زبانی فاخر و فخیم برای مباحث عمیق فلسفی و جامعهشناسی معرفی میکرد. سخن او از یک لحاظ درست بود چرا که هنگکنگ سالها مستعمره انگلستان بود و باراندازی برای توزیع کالا به شمار میرفت و باربران آنجا با زبان انگلیسیِ دست و پا شکسته کار خود را پیش میبردند. چرا راه دور برویم، تاکسیرانان دوبی که عمدتا اهل جنوب پاکستان هستند هم به انگلیسی مسلطند. اساسا زبان امپراطوری بریتانیا که خورشید در آن غروب نمیکرد و هند و چین و استرالیا و کانادا و آمریکا و نیوزلند و مالزی و اندونزی و بخش اعظمی از خاورمیانه زیر نگین او بود، طبیعتا جهانشمول شده است پس فعلا چه بخواهیم و چه نخواهیم زبان ارتباطات، تجارت، و علم در جهان ما، انگلیسی است. البته که باید گفت هم زبان انگلیسی فاخر د, ...ادامه مطلب